Σε περισσότερα από ένα δελτία ειδήσεων διαβάζουμε από χτες τον ίδιο τίτλο: "Καταστροφή για τη χώρα οι εκλογές". Βέβαια οι εκλογές δεν είναι ακόμα καλά-καλά ούτε καν "διαφαινόμενες", ωστόσο οι αναντικατάστατοι ενημερωτές του έθνους και "υπεύθυνες φωνές" (λέγε με Ανδρέα Λοβέρδο) σπεύδουν να σημάνουν συναγερμό.
Ακόμα κι έτσι, τα πράγματα είναι λίγο πιο σοβαρά από το γινάτι του κ. Κουβέλη, την εμμονή του πρωθυπουργού στην τετραετία του και την αγωνία του κ. Βενιζέλου μπροστά στον εφιάλτη των προκαταρτικών επιτροπών που τον περιμένει εκτός κυβέρνησης. Και τα πράγματα είναι σοβαρά γιατί ο κόσμος εκεί έξω, αυτό που αποκαλούμε "κοινή γνώμη", οι πολίτες σε τελική ανάλυση όντως πιστεύει πως οι εκλογές ισοδυναμούν με καταστροφή. Για έναν μεγάλο αριθμό συμπολιτών μας η προσφυγή στις κάλπες θα σημάνει "καθυστέρηση της δόσης", "υστέρηση εσόδων για το κράτος" και κατά συνέπεια των πληρωμών του, "αυξημένη αβεβαιότητα" και μύρια άλλα τέτοια κακά από τα οποία τώρα προφανώς αισθάνονται προστατευμένοι. Στην πραγματικότητα, αυτοί που τρομάζουν μπροστά στο φάσμα των εκλογών νιώθουν ολοένα και πιο ασφαλείς σε ένα κράτος που συντηρεί στρατόπεδα συγκέντρωσης για μετανάστες, επιστρατεύει απλήρωτους ναυτεργάτες, βασανίζει ληστές τραπεζών, κλείνει εν μια νυκτί νοσοκομεία και ερευνητικά κέντρα και νομοθετεί παρακάμπτοντας το κοινοβούλιο όχι μια και δύο αλλά δεκαεννιά φορές μέσα σε ένα ημερολογιακό έτος (τόσες είναι οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που έχει συντάξει η μέχρι χτες (;) τρικομματική κυβέρνηση). Ακόμα περισσότερο, οι συμπολίτες μας που τρέμουν τις εκλογές δεν τρομάζουν όταν η ίδια η κυβέρνηση "που πρέπει να στηριχθεί" και "να εξαντλήσει την τετραετία" δεν τολμά καν να αποδείξει πως έχει την αρχή της δεδηλωμένης, τη στήριξη δηλαδή τουλάχιστον 151 βουλευτών, όπως φαίνεται πλέον ξεκάθαρα από τη διπλή άρνηση των υπουργών της να συζητηθούν τροπολογίες του ΚΚΕ εναντίον πρόσφατων πράξεων νομοθετικού περιεχομένου.
Πρόκειται για τους ίδιους πολίτες που παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα έγκριτους πολιτικούς αναλυτές να χαρακτηρίζουν ως "λάθος του κ. Κουβέλη" τη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΔΗΜΑΡ πριν τη χτεσινή συνάντηση των τριών αρχηγών των κομμάτων της κυβέρνησης. "Λάθος" γιατί προφανώς στις παρούσες συνθήκες οι γνώμες των βουλευτών που εξελέγησαν ένα μόλις χρόνο πριν είναι περιττές και δεν θα πρέπει να δένουν τα χέρια των κυβερνώντων μας. Πρόκειται για τους ίδιους πολίτες που περιμένουν ανήσυχοι την αντίδραση της ΕΕ, ενός οργανισμού που δεν έχει κανένα πρόβλημα με το κούρεμα καταθέσεων, την κατάργηση των απεργιών, την καταστολή των διαδηλώσεων, τις συλλήψεις δημοσιογράφων και τη λειτουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης σε ένα κράτος μέλος αλλά εμφανίζει μια καλπάζουσα αλλεργία κάθε φορά που αναφέρονται λέξεις όπως "εκλογές" και "δημοψήφισμα".
Κανένας αντίλογος στο ότι οι εκλογές -αν γίνουν- θα επιφέρουν αναστάτωση, αβεβαιότητα και αστάθεια. Μήπως δεν είναι ακριβώς αυτός ο ρόλος τους; Μήπως θα προτιμούσαμε εκλογές βεβαιότητος, ή μήπως νιώθουμε αυτή τη στιγμή τόσο σίγουροι για ένα μέλλον που δε θα θέλαμε να διακινδυνεύσουμε; Μήπως τρομάζουμε μπροστά στην απώλεια των "κατακτήσεων" της χρονιάς που πέρασε; το 30% της ανεργίας; τους απλήρωτους εργαζόμενους; τις επιστρατεύσεις; τους νέους πολιτικούς ήρωες που αναδείχτηκαν; πάνω από όλα την εν μέρει έστω κατάλυση των δημοκρατικών διαδικασιών ακόμα και μέσα στη βουλή; Τι απ' όλα αυτά δεν είμαστε διατεθειμένοι να ρισκάρουμε μπαίνοντας στην περιπέτεια μιας εκλογικής μάχης; Οι εκλογές -αν γίνουν- θα φέρουν τους πολίτες για άλλη μια φορά προ των ευθυνών τους, θα δώσουν την ευκαιρία σε κάποιες δυνάμεις που ακόμα αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικές να δοκιμαστούν και την ίδια στιγμή θα δοκιμάσουν τα δημοκρατικά αντανακλαστικά των πολιτών ενώπιον των παλιάτσων του νεοναζισμού.
Όσοι τις θεωρούν καταστροφή, το κάνουν επειδή κατά βάθος θα προτιμούσαν να τις έχουμε καταργήσει εδώ και καιρό. Και αυτή είναι η πραγματική καταστροφή για τη χώρα.
