Πάει καιρός από τότε που αποφάσισα να παρατήσω το blogging.
Όπως όμως πολλοί φίλοι μου -κι ελπίζω αναγνώστες- θα μπορέσουν να επιβεβαιώσουν, δεν είμαι και ο πιο αποφασιστικός τύπος. Όταν πήρα εκείνη την απόφαση υπήρχε πολύ λίγος χρόνος, πολλά πράγματα να γίνουν και καθόλου διάθεση. Σήμερα υπάρχει ακόμα λιγότερος αλλά η διάθεση επιστρέφει (όχι για καλό). Είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν κι ακόμα περισσότερα αυτά που θα ήταν καλό να ειπωθούν, όχι -φυσικά- από εμένα, ή τουλάχιστον όχι μοναχά από εμένα. Ακόμα χειρότερα, είναι πολλά αυτά που λέγονται και γράφονται καθημερινά, λέξεις, "ιδέες", αποφθεγματικά "τσιτάτα" που εγγράφονται αυτόματα στο υποσυνείδητό μας σαν θέσφατα. Και μολύνουν τα πάντα.
Έχω πετριά με τα μήντια, είμαι αιώνιος wannabe δημοσιογράφος και τα παρακολουθώ όσο πιο στενά μπορώ. Έτσι μπορώ με μεγάλη ευκολία να κατανοήσω τους λόγους για τους οποίους συμπολίτες μου, οι συμπολίτες μας διατελούν σε τέτοια τρικυμία εν κρανίω σχετικά με τις δικές τους αποφάσεις που κατά καιρούς έχουν οδηγήσει στον Εκσυγχρονισμό, την Επανίδρυση του Κράτους, το Μνημόνιο και τη Χρυσή Αυγή.
Η θέση μου είναι πως σε ένα μεγάλο ποσοστό φταίνε οι "Λέξεις"! Όχι βέβαια οι λέξεις από μόνες τους, τα αθώα ουσιαστικά και τα επίθετα, αλλά τα υποκείμενα που τα εκστομίζουν και τα αντικείμενα που τα αναπαράγουν.
Για ένα μεγάλο μέρος των κακώς κειμένων, φταίνε τα ίδια τα κείμενα, γραπτά και προφορικά που πρώτα τα επεξεργάζονται στα κομματικά επιτελεία ένας εσμός αγράμματων επικοινωνιολόγων και στη συνέχεια τα θεσμοθετούν αυτόματα ως κραταιά αντίληψη ένα συνονθύλευμα αδίστακτων/ανήθικων που θέλουν να αποκαλούνται δημοσιογράφοι.
Η Βίβλος μου ειναι το "Manufacturing Consent" των Herman, Chomsky. Ο εχθρός μου είναι η μαζική παραπληροφόρηση στα όρια του παραλογισμού. Μισώ τα "ψεύτικα λόγια", τα "γεγονοτοειδή" (factoids) που μας κατακλύζουν αντικαθιστώντας την πραγματικότητα με μια διαστρεβλωμένη αληθοφάνεια.
Στο ιστόλογιο αυτό θα προσπαθήσω να παρουσιάζω έναν τέτοιο ψεύτικο λόγο κάθε μέρα, ιδωμένο κατάματα κι όχι μέσα από τον παραμορφωτικό φακό των media. Δεν είναι κάτι πρωτότυπο (ο Chomsky το κάνει χρόνια), δεν είναι κάτι δύσκολο (η παραπληροφόρηση είναι καθημερινότητα), είναι κάτι απλό που απλώς δεν καταδέχονται (η καλύτερα δε θέλουν) να κάνουν αυτοί που πρέπει.
Φτου κι απ' την αρχή λοιπόν με τα blogs...
Όπως όμως πολλοί φίλοι μου -κι ελπίζω αναγνώστες- θα μπορέσουν να επιβεβαιώσουν, δεν είμαι και ο πιο αποφασιστικός τύπος. Όταν πήρα εκείνη την απόφαση υπήρχε πολύ λίγος χρόνος, πολλά πράγματα να γίνουν και καθόλου διάθεση. Σήμερα υπάρχει ακόμα λιγότερος αλλά η διάθεση επιστρέφει (όχι για καλό). Είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν κι ακόμα περισσότερα αυτά που θα ήταν καλό να ειπωθούν, όχι -φυσικά- από εμένα, ή τουλάχιστον όχι μοναχά από εμένα. Ακόμα χειρότερα, είναι πολλά αυτά που λέγονται και γράφονται καθημερινά, λέξεις, "ιδέες", αποφθεγματικά "τσιτάτα" που εγγράφονται αυτόματα στο υποσυνείδητό μας σαν θέσφατα. Και μολύνουν τα πάντα.
Έχω πετριά με τα μήντια, είμαι αιώνιος wannabe δημοσιογράφος και τα παρακολουθώ όσο πιο στενά μπορώ. Έτσι μπορώ με μεγάλη ευκολία να κατανοήσω τους λόγους για τους οποίους συμπολίτες μου, οι συμπολίτες μας διατελούν σε τέτοια τρικυμία εν κρανίω σχετικά με τις δικές τους αποφάσεις που κατά καιρούς έχουν οδηγήσει στον Εκσυγχρονισμό, την Επανίδρυση του Κράτους, το Μνημόνιο και τη Χρυσή Αυγή.
Η θέση μου είναι πως σε ένα μεγάλο ποσοστό φταίνε οι "Λέξεις"! Όχι βέβαια οι λέξεις από μόνες τους, τα αθώα ουσιαστικά και τα επίθετα, αλλά τα υποκείμενα που τα εκστομίζουν και τα αντικείμενα που τα αναπαράγουν.
Για ένα μεγάλο μέρος των κακώς κειμένων, φταίνε τα ίδια τα κείμενα, γραπτά και προφορικά που πρώτα τα επεξεργάζονται στα κομματικά επιτελεία ένας εσμός αγράμματων επικοινωνιολόγων και στη συνέχεια τα θεσμοθετούν αυτόματα ως κραταιά αντίληψη ένα συνονθύλευμα αδίστακτων/ανήθικων που θέλουν να αποκαλούνται δημοσιογράφοι.
Η Βίβλος μου ειναι το "Manufacturing Consent" των Herman, Chomsky. Ο εχθρός μου είναι η μαζική παραπληροφόρηση στα όρια του παραλογισμού. Μισώ τα "ψεύτικα λόγια", τα "γεγονοτοειδή" (factoids) που μας κατακλύζουν αντικαθιστώντας την πραγματικότητα με μια διαστρεβλωμένη αληθοφάνεια.
Στο ιστόλογιο αυτό θα προσπαθήσω να παρουσιάζω έναν τέτοιο ψεύτικο λόγο κάθε μέρα, ιδωμένο κατάματα κι όχι μέσα από τον παραμορφωτικό φακό των media. Δεν είναι κάτι πρωτότυπο (ο Chomsky το κάνει χρόνια), δεν είναι κάτι δύσκολο (η παραπληροφόρηση είναι καθημερινότητα), είναι κάτι απλό που απλώς δεν καταδέχονται (η καλύτερα δε θέλουν) να κάνουν αυτοί που πρέπει.
Φτου κι απ' την αρχή λοιπόν με τα blogs...
No comments:
Post a Comment